Άρθρο του Λεωνίδα Γρηγοράκου στα ΝΕΑ 10/09/2015
Εν μέσω κρίσης η χώρα αντιμετώπισε τις συνέπειες της χαοτικής
διακυβέρνησης Τσίπρα. Βυθισμένος σε έναν κυκεώνα ιδεοληψιών, αμφισημιών
και αμφιθυμιών, ο πρώην πρωθυπουργός δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί
στοιχειωδώς στον ρόλο του. Η αδυναμία αφομοίωσης των καθηκόντων του, η
δυσπραγία να ακολουθήσει μια σταθερή και καθαρή γραμμή πλεύσης, καθώς
και η δυστοκία να συνθέσει τις αντιτιθέμενες θέσεις που διαπερνούσαν το
κόμμα του, μας οδήγησαν στην πλήρη παράλυση και κατάρρευση.
Επί επτά μήνες, η Ελλάδα ήταν μια ακυβέρνητη πολιτεία. Ελλείψει στιβαρής και ισχυρής πολιτικής ηγεσίας, βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο. Το φιάσκο της διαπραγμάτευσης μας έφερε στο χείλος της αβύσσου. Για πρώτη φορά, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας έδειξαν επίσημα την πόρτα της εξόδου από την ευρωζώνη, ενώ την ίδια στιγμή ζήσαμε το πρωτόγνωρο γεγονός να κλείσουν οι τράπεζες.
Η «πρώτη φορά αριστερά» ταυτίστηκε με την καταβαράθρωση της οικονομίας, με την πρωτοφανή υποχώρηση των παραγωγικών, εμπορικών και οικονομικών δραστηριοτήτων, με την αύξηση της ανεργίας, με τη νομισματική αβεβαιότητα, με ένα νέο επαχθέστατο μνημόνιο.
Η παροιμιώδης απειρία, η έλλειψη γνώσης, οι διαρκείς αυτοσχεδιασμοί χαρακτήριζαν την πρωθυπουργική θητεία του κ. Τσίπρα. Αποκομμένος από τη ζώσα πραγματικότητα, δεν αντιλήφθηκε ότι οι αντιμνημονιακές του φαντασιώσεις θα τον οδηγούσαν σε πλήρη αδιέξοδα. Βαδίζοντας στα τυφλά και με την τακτική «βλέποντας και κάνοντας», θεωρούσε πως μπορούσε να επιβάλει τις δικές του ανεδαφικές απόψεις. Μόνο όταν κατάλαβε ότι το φάντασμα της άτακτης χρεοκοπίας πλανάται πάνω από το κεφάλι του, εγκατέλειψε τις παράδοξες εμμονές και αγκυλώσεις. Το τίμημα, ωστόσο, των ανερμάτιστων πολιτικών που ακολούθησε ήταν μεγάλο για τη χώρα, για την κοινωνία, για τους πολίτες.
Αλλά ακόμη και σήμερα, βλέποντας το τσουνάμι της κρίσης να έρχεται, αναζήτησε σωσίβιο καταφεύγοντας σε πρόωρες εκλογές.
Η άρνηση του κ. Τσίπρα να συναινέσει σε μια στρατηγική εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης, προκειμένου η χώρα να αντεπεξέλθει στους κινδύνους που ελλοχεύουν είναι αποκαλυπτική. Τον εκθέτει ανεπανόρθωτα. Έβαλε πάνω από το εθνικό συμφέρον το κομματικό και το προσωπικό, αδιαφορώντας πλήρως για τις δυσμενείς συνέπειες που έχει στην οικονομία μια νέα προσφυγή στις κάλπες.
Το πείραμα του Τσίπρα και των συνοδοιπόρων του απεδείχθη καταστροφικό. Ωστόσο, οι πολίτες, με την ψήφο τους έχουν την ευκαιρία να επισφραγίσουν το τέλος μιας χαοτικής πολιτικής παρένθεσης. Μπορούν να σηματοδοτήσουν την απαρχή μιας νέας περιόδου. Το πρώτο κόμμα στις 20 Σεπτεμβρίου θα είναι οι κυβερνήσεις συνεργασίας όλων των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων που θα στηρίζονται σε ένα κοινό πολιτικό και προγραμματικό πλαίσιο. Η αδήριτη αυτή ανάγκη είναι ο μόνος δρόμος για την έξοδο από την κρίση. Γι’ αυτό οφείλουμε να την υπηρετήσουμε με συνέπεια και υπευθυνότητα.
Επί επτά μήνες, η Ελλάδα ήταν μια ακυβέρνητη πολιτεία. Ελλείψει στιβαρής και ισχυρής πολιτικής ηγεσίας, βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο. Το φιάσκο της διαπραγμάτευσης μας έφερε στο χείλος της αβύσσου. Για πρώτη φορά, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας έδειξαν επίσημα την πόρτα της εξόδου από την ευρωζώνη, ενώ την ίδια στιγμή ζήσαμε το πρωτόγνωρο γεγονός να κλείσουν οι τράπεζες.
Η «πρώτη φορά αριστερά» ταυτίστηκε με την καταβαράθρωση της οικονομίας, με την πρωτοφανή υποχώρηση των παραγωγικών, εμπορικών και οικονομικών δραστηριοτήτων, με την αύξηση της ανεργίας, με τη νομισματική αβεβαιότητα, με ένα νέο επαχθέστατο μνημόνιο.
Η παροιμιώδης απειρία, η έλλειψη γνώσης, οι διαρκείς αυτοσχεδιασμοί χαρακτήριζαν την πρωθυπουργική θητεία του κ. Τσίπρα. Αποκομμένος από τη ζώσα πραγματικότητα, δεν αντιλήφθηκε ότι οι αντιμνημονιακές του φαντασιώσεις θα τον οδηγούσαν σε πλήρη αδιέξοδα. Βαδίζοντας στα τυφλά και με την τακτική «βλέποντας και κάνοντας», θεωρούσε πως μπορούσε να επιβάλει τις δικές του ανεδαφικές απόψεις. Μόνο όταν κατάλαβε ότι το φάντασμα της άτακτης χρεοκοπίας πλανάται πάνω από το κεφάλι του, εγκατέλειψε τις παράδοξες εμμονές και αγκυλώσεις. Το τίμημα, ωστόσο, των ανερμάτιστων πολιτικών που ακολούθησε ήταν μεγάλο για τη χώρα, για την κοινωνία, για τους πολίτες.
Αλλά ακόμη και σήμερα, βλέποντας το τσουνάμι της κρίσης να έρχεται, αναζήτησε σωσίβιο καταφεύγοντας σε πρόωρες εκλογές.
Η άρνηση του κ. Τσίπρα να συναινέσει σε μια στρατηγική εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης, προκειμένου η χώρα να αντεπεξέλθει στους κινδύνους που ελλοχεύουν είναι αποκαλυπτική. Τον εκθέτει ανεπανόρθωτα. Έβαλε πάνω από το εθνικό συμφέρον το κομματικό και το προσωπικό, αδιαφορώντας πλήρως για τις δυσμενείς συνέπειες που έχει στην οικονομία μια νέα προσφυγή στις κάλπες.
Το πείραμα του Τσίπρα και των συνοδοιπόρων του απεδείχθη καταστροφικό. Ωστόσο, οι πολίτες, με την ψήφο τους έχουν την ευκαιρία να επισφραγίσουν το τέλος μιας χαοτικής πολιτικής παρένθεσης. Μπορούν να σηματοδοτήσουν την απαρχή μιας νέας περιόδου. Το πρώτο κόμμα στις 20 Σεπτεμβρίου θα είναι οι κυβερνήσεις συνεργασίας όλων των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων που θα στηρίζονται σε ένα κοινό πολιτικό και προγραμματικό πλαίσιο. Η αδήριτη αυτή ανάγκη είναι ο μόνος δρόμος για την έξοδο από την κρίση. Γι’ αυτό οφείλουμε να την υπηρετήσουμε με συνέπεια και υπευθυνότητα.
